Rehabilitacja barku
Staw barkowy, który łączy kończynę górną z tułowiem, jest jednym z najbardziej mobilnych połączeń stawowych w obrębie naszego ciała. Z tego względu jest narażony na spore obciążenia fizyczne wynikające z największego zakresu ruchu tego stawu. Często dochodzi do jego przeciążeń, szczególnie u sportowców uprawiających dyscypliny wyczynowo, ale nie tylko. Urazy barku powstają od upadków, przeciążeń, a także niewłaściwych wzorców ruchowych, które utrwalane latami prowadzić mogą do zwyrodnień w obrębie obręczy barkowej. Rehabilitacja barku staje się koniecznością nie tylko po urazach fizycznych.
Kiedy rehabilitacja barku jest koniecznością?
Urazy barku swoją przyczynę mają najczęściej w upadkach na sam bark lub na wyprostowane ręce z zablokowanym łokciem. Powstająca bolesność jest wynikiem uderzenia kości ramienia w łopatkę i uszkodzenia otaczających ją mięśni. Zwichnięcie, naderwanie i naciągnięcie są bolesne i często konieczna staje się interwencja ortopedy. Po diagnostyce i wstępnym leczeniu przychodzi czas na rehabilitację. Jest ona niezwykle istotna a odpowiednio wcześnie wprowadzona pozwala na szybki powrót do pełnego zakresu ruchu rehabilitowanego stawu i pełnej jego sprawności.
Sposoby rehabilitacji barku
Podstawowym zadaniem rehabilitanta w trakcie procesu rehabilitacji barku jest przywrócenie funkcjonalności barku w zakresie jego ruchomości, siły i stabilności. Sposób, w jaki to osiągniemy, zależy przede wszystkim od właściwej diagnozy i od zaangażowania zarówno pacjenta, jak również fachowej wiedzy i doświadczeniu rehabilitanta. Dobór metody rehabilitacji zależy od rodzaju dysfunkcji barku.
Zamrożony bark objawia się ograniczeniem ruchowym oraz bolesnością w obrębie stawu ramienno- łopatkowego, w którym rozwija się stan zapalny, którego następstwem jest powstanie zrostów w torebce stawowej. Stosowane w procesie rehabilitacji metody przynoszące optymalny efekt to metoda PNF, kinesiotaping, masaż poprzeczny, fizykoterapia. Odpowiedni dobór metody decyduje o pozytywnym efekcie rehabilitacji.
Konflikt podbarkowy to schorzenie charakterystyczne nie tylko dla sportowców. Doświadczyć go mogą także osoby często wykonujące ruch ręki nad głowę. W wyniku podrażnienia mięśni, więzadeł i kości w obrębie barku, dochodzi do powstania stanu zapalnego manifestującego się bolesnością. Ulgę przynoszą ćwiczenia kinezyterapeutyczne, rozciąganie, masaż sportowy i kinesiotaping.
Zwichnięcie stawu barkowego jest najczęściej efektem bezpośredniego urazu, upadku czy uderzenia. Przemieszczenie kości w obrębie stawu wymaga interwencji chirurga czy ortopedy w celu ich nastawienia. Rehabilitacja rozpoczyna się po 4-tygodniowym okresie unieruchomienia i stosuje się metody terapii manualnej, fizykoterapii, kinesiotaping, metodę PNF, według indywidualnej diagnozy.
Uszkodzenie stożka rotatorów to schorzenie typowe dla sportowców uprawiających takie dyscypliny jak tenis, siatkówka czy pływanie, gdzie powtarzalność wymachów ręką doprowadzić może do uszkodzenia mięśni rotatorów w obrębie stawu barkowego. Rehabilitacja opiera się na terapii PNF z wykorzystaniem masaży poprzecznych, kinesiotapingu i fizykoterapii.
Każda z zastosowanych metod rehabilitacji barku wymaga profesjonalnego podejścia i powinna być prowadzona pod okiem doświadczonego rehabilitanta. Gwarantuje to szybki powrót do pełnej sprawności ruchowej pod warunkiem pełnej współpracy rehabilitanta i pacjenta. Pozytywne nastawienie do samego procesu rehabilitacji ze strony pacjenta i fachowa wiedza i doświadczenie rehabilitanta to klucz do sukcesu.